Van bye bye UMC naar thuis in het LUMC
Een van de dingen waar Erwin en ik het unaniem over eens waren, was dat Rick en Anouk altijd als eerste zouden weten wat er aan de hand was. Ze snapten natuurlijk heel goed dat het niet goed ging met papa en wij vonden het belangrijk dat ze het van ons zouden horen en niet […]
Niemand anders
De vrijdag na mijn verjaardag kwam Erwin weer naar huis. Als ik er nu over nadenk ben ik wel heel blij en dankbaar dat dat kon. Elk weekend werd Erwin met een ambulance naar huis gebracht en op maandag weer opgehaald. Vooral nu we wisten dat Erwin niet meer beter zou worden, was het heerlijk […]
Uit mijn dagboek: 14 en 15 mei 2008
14 mei 2008 – Ik ga bij pap en mam een bakkie doen. Als ik naar huis wil gaan belt Erwin. Hij vraagt of ik zo snel mogelijk wil komen. De oncoloog wil die middag met ons praten en de maatschappelijk werkster (MW) wil ons ook spreken, het liefst daarvoor. Ik sta te trillen van […]
Voor het eerst weer thuis
Vrijdagochtend belde Erwin dat hij nog niet naar huis kwam. Hij was ’s-nachts wakker geworden, omdat het maagzuur tot in zijn keel stond, en had vreselijk overgegeven. Hij durfde het niet aan om naar huis te komen, totdat hij zeker wist dat het beter ging. Later belde Erwin op dat hij zich veel beter voelde […]
Slecht nieuws
In de dagen nadat Erwin was overgebracht naar Utrecht, werden er allerlei onderzoeken gedaan. Er werd een punctie genomen en een MRI en CT-scan gemaakt. Nu moesten we alleen nog wachten op de uitslag. Die uitslag kwam een paar dagen later. Ik was met Rick in het ziekenhuis toen de arts langskwam om met ons […]
Uit mijn dagboek: 24 april 2008
24 april 2008 – Om kwart over 9 meld ik me in het ziekenhuis bij Erwin, want vandaag wordt hij overgebracht naar het UMC in Utrecht, waar ze hem verder gaan behandelen. Hij is nerveus, maar ik niet. Ik ben vol vertrouwen, want nu wordt hij eindelijk geholpen. Toen wisten we nog niet hoe je […]
Write what should not be forgotten
Als klein meisje kreeg ik weleens een dagboek voor mijn verjaardag of van Sinterklaas. Daar schreef ik dan een poosje in, tot ik er weer klaar mee was. Ik hield het nooit lang vol en vond het vaak ook zonde om in zo’n mooi boekje te schrijven. En ik kreeg altijd kramp in mijn hand […]
Het begin van het einde
Fast forward naar december 2007. De maand dat mijn moeder voor de tweede keer de diagnose borstkanker kreeg en Erwin een ongelukje had met een schroevendraaier. We waren een inloopkast aan het bouwen op zolder. Op een gegeven moment moest Erwin even naar de bouwmarkt. Tijdens het aantrekken van zijn schoenen prikte er een schroevendraaier […]
Het allereerste begin
Ik was net 15 toen ik hem voor het eerst zag lopen op school. Wat een stuk! Ik begon met ‘hoi’ zeggen, elke keer als ik hem zag. Wat best wel vaak was. Ik snapte niet hoe het kon dat ik hem net nog had gezien en in de volgende gang alweer tegenkwam. Tot we […]