Ik was net 15 toen ik hem voor het eerst zag lopen op school. Wat een stuk!
Ik begon met ‘hoi’ zeggen, elke keer als ik hem zag. Wat best wel vaak was. Ik snapte niet hoe het kon dat ik hem net nog had gezien en in de volgende gang alweer tegenkwam.
Tot we elkaar op een feestavond van school tegenkwamen en hij vertelde dat hij Erwin heette, 18 was én een tweelingbroer had. Mysterie opgelost.
Een paar weken later was ik bij Erwin thuis om zijn schoolboeken over te nemen. Ik zie ons nog staan bij hem voor de deur. We bleven praten. Vonden elkaar heel erg leuk, maar durfden allebei de eerste stap niet te zetten. Zijn vader wist het wel. Die viel meteen voor mijn bruine ogen en had tegen Erwin gezegd dat ik wel een héél leuk meisje was.
Toch duurde het nog tot oktober voor het echt wat werd tussen ons. Op een dansavond van de plaatselijke dansschool (dat was vroeger dé uitgaansgelegenheid in Sassenheim) dansten we de hele avond samen en werden we officieel een setje. Smoorverliefd. Vanaf dat moment waren we onafscheidelijk. We zijn samen volwassen geworden. Kenden elkaar door en door en wisten precies wat we aan elkaar hadden.
Na een paar jaar wilden we gaan samenwonen. In die tijd was er een wachtlijst voor huurwoningen en wij waren nog lang niet aan de beurt. Sassenheim viel dus al af. In Hoofddorp werden heel veel starterswoningen gebouwd. Omdat Erwin inmiddels in Badhoevedorp werkte, was hij economisch gebonden aan de Haarlemmermeer en hebben we ons ingeschreven voor een koophuis.
In eerste instantie werden we uitgeloot en zijn we van narigheid maar op vakantie gegaan. Een paar maanden later kregen we alsnog goed nieuws. Een aantal huizen was nog niet verkocht en wij stonden bovenaan de reservelijst. We konden een huis kopen. We moesten al ons spaargeld inleggen, omdat we nét niet genoeg konden lenen, maar dat maakte ons niet uit. Ons leven samen kon beginnen!
Eindelijk samen
Waar ik nog weleens aan terugdenk is dat mijn vader een keer zei dat we misschien wel in Hoofddorp zouden gaan wonen. Ik verklaarde hem voor gek. Wist niet eens waar het lag. Ik was echt zo’n dorpsmeisje. Ons hele leven speelde zich af in Sassenheim en om te winkelen (stadten noemden we dat) gingen we eerder naar Leiden dan dat we de andere kant op gingen, richting Haarlem. Dus Hoofddorp kende ik al helemaal niet.
In die tijd was Hoofddorp ook nog niet zo groot als nu. De wijk waar we gingen wonen was volop in aanbouw en er lag vooral nog heel veel zand. We waren in wezen pioniers. We woonden letterlijk tussen de bouwactiviteiten. Er was nog geen winkelcentrum of andere voorzieningen. De tandarts en supermarkt waren gevestigd in een bouwkeet.
Wij vonden het alleen maar geweldig. Voelden ons helemaal thuis in ‘de stad’ en genoten van ons leven samen, in ons eigen huis. Doordeweeks waren we aan het werk en in het weekend spraken we af met vrienden, gingen we naar de bioscoop of uit eten, of zaten we gezellig te borrelen bij de buren. Het leven was goed.
In 1993 zijn we getrouwd, na 9 jaar verkering. En ons geluk was helemaal compleet toen we in 1999 de trotse ouders werden van Rick en bijna 3 jaar later van Anouk.
Toen Anouk bijna 3 was zijn we verhuisd. We hadden een groter huis in een nieuwe wijk in Hoofddorp gekocht. Een paar maanden voor de oplevering werd de afdeling opgeheven, waar Erwin in 1999 speciaal voor was gevraagd, en raakte hij dus zijn baan kwijt. Dat was wel even spannend. Erwin zonder werk, we hadden ons oude huis nog niet verkocht, en het nieuwe huis zou 2 maanden later worden opgeleverd. Gelukkig liep het allemaal met een sisser af; Erwin had binnen no time een andere baan en ons oude huis werd uiteindelijk net op tijd verkocht.
Weer waren we pioniers in een nieuwe wijk. In het begin woonden we letterlijk tussen de hekken en ’s-avonds renden de konijnen door de straat. Maar ik denk er met heel veel plezier aan terug. Het was zomer, een mooie zomer ook, en we zaten elke avond in de tuin met een wijntje te genieten van onze nieuwe stek. We hadden het nu echt goed voor elkaar. Het is maar goed dat we toen nog niet wisten hoe ons leven een paar jaar later zou veranderen.