We hadden het goed voor elkaar, Erwin en ik. We waren al vanaf de middelbare school heel gelukkig samen, verliefd-verloofd-getrouwd. We hadden een leuke baan, hadden 2 geweldige kinderen op de wereld gezet en woonden een jaar of 3 in ons droomhuis. Het ideale plaatje.
En toen gebeurde datgene, waar we nooit van ons leven rekening mee hadden gehouden. Erwin kreeg een agressieve vorm van kanker en overleed. Hij was pas 42 jaar. Alles waar we in geloofden, het leven samen dat we voor ons zagen, was in één klap weg.
Na het overlijden van Erwin begon het overleven, of beter gezegd het dóór leven. Maar hoe doe je dat, als de allerliefste, je beste vriend, je grote steun en toeverlaat er niet meer is? Als het leven samen, dat zo goed was, ophoudt te bestaan.
HET IS ONMOGELIJK OM IEMAND TE VERGETEN
DIE ZOVEEL GAF OM TE HERINNEREN
Het verliezen van Erwin is helaas maar één van de gebeurtenissen in mijn leven die maken dat ik erg ervaren ben geworden in het omgaan met verlies.
Als jij ook een dierbare bent verloren, herken je je vast in deze situaties:
- De gedachte dat je je geliefde nooit meer zal zien, voelt alsof je hart uit je lijf is gerukt. Liefdesverdriet 2.0.
- Je hebt het gevoel dat het leven nooit meer leuk wordt. Dat is gewoon onmogelijk zonder je betere helft naast je.
- Je slaapt onrustig, wordt een paar keer per nacht wakker en komt ’s-ochtends doodmoe je bed uit.
- Je loopt rond met een hoofd vol watten. Je kunt je niet concentreren, je vergeet van alles en bent niet in staat helder na te denken.
- Je weet van gekkigheid niet wat je moet doen om je weer normaal te voelen.
GROW THROUGH WHAT YOU GO THROUGH
Je kunt je natuurlijk helemaal onderdompelen in je verdriet. Dat mag ook, zeker in het begin. Maar je kunt niet eeuwig onder een dekentje op de bank blijven liggen. Er komt een moment dat je jezelf bij elkaar moet rapen en weer moet gaan leven. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je geliefde, want die zou ook willen dat je je leven weer oppakt.
Wat nou als ik je zeg dat het leven weer leuk wordt. Dat je het verlies een plek kunt geven. Niet door het weg te stoppen, maar door het onderdeel te laten zijn van je leven.
Het is mij gelukt. En als ik het kan, kun jij het ook. Dat geloof je nu nog niet, maar het kan echt.
HOE DAN?
Al die goedbedoelde adviezen. Je hebt er niets aan en je kunt er niets mee. Of wat dacht je van de vraag of je er nu nóg niet overheen bent. Alsof rouwen iets is wat je even in een maandje fixt of waar je een knopje voor omzet en het is klaar. Zo werkt het niet.
Ik leer je rouwen op jouw manier én in jouw tempo. Want dat is voor iedereen anders. Door mijn eigen ervaringen weet ik hoe ik je door het rouwproces heen kan begeleiden, zodat je er sterker uitkomt en weet hoe je jouw leven weer leuk kunt maken.
Ben je er klaar voor om je leven weer op te pakken? Plan dan nu een afspraak voor een vrijblijvend warm bad gesprek.
Ik ben Miranda
Moeder van Rick en Anouk. Vrouw van Onno. Weduwe van Erwin. Dochter van Cees en Dea en zus van Femmy. In die volgorde.
In 4 jaar tijd heb ik afscheid genomen van Erwin, mijn beide ouders en mijn zusje. Ik die periode leerde ik ook Onno kennen en we zijn verhuisd van Hoofddorp naar Bovenkarspel.
Noem het maar gerust een rouwproces met hindernissen, maar het is goed gekomen. Het leven is geweldig en ik voel me sterker dan ooit
REVIEWS
Echt diep respect voor hoe je ermee om gegaan bent, mee omgaat en het nu je missie maakt om anderen hiermee te helpen.
C.
Nu je met je verhaal en jouw missie naar buiten komt, zie, hoor en voel ik verandering en groei in kracht bij je.
Bianca van As
Natuurlijk volg ik jou. Dat doe ik al jaren. Ik heb heel veel bewondering voor je kracht, liefde en doorzettingsvermogen.
Jacqueline
